Najpierw szukamy prawdy.

Szukamy niewygody i bólu.

Patrzymy na to co nie zostało zaopiekowane, rozpoznajemy rany i poczucia.

Pod tym co ogniste,

pod tym co zamrożone…

znajdujemy zgodę.

Ona przychodzi z głębokim oddechem i rozluźnieniem w ciele.

Najpierw wylewam dziecięcą złość, która pokazuje żal.

Potem przyglądam się temu, co większe niż ja - z pokorą patrzę na los, który taki mnie wybrał.

Który właśnie taki dla siebie wybrałam.

I przyglądam się tej przestrzeni…

Czy wolno mi wziąć od tej dwójki?

Mama.

Tata.

Przyjmuję życie.

Przyjmuję poczęcie i intencje mojego przyjścia na świat.

Przyjmuję, że mogło mnie tu nie być, gdyby nie Oni.

Tacy właśnie jacy byli.

Przyjmuje to, co wzięłam za mamę w życiu prenatalnym.

Przyjmuję to, co przeżyłam w trakcie porodu.

Przyjmuję to, jak smakowała bliskość.

Przyjmuję jej naddatki i deficyty.

Przyjmuję zgodę.

W takiej jakości w jakiej rodzice z nią przyszli.

Przyjmuję to z czego jestem.

Czuje w życiu przymrozek,

lub zamrożenia w konkretnych obszarach.

W panice przyglądam się stracie…

tracę życie,

tracę głowę,

tracę miłość,

tracę szansę.

Nie chcę już dłużej.

Co mnie tu prowadzi?

Miłość do kogo?

Lub jaka miłość, której nie pozwalam sobie poczuć?

Zatrzymana miłość do mamy, taty.

Bo żeby wziąć życie, potrzeba POKORY.

„Zgadzam się”, to dzień w którym przyjrzymy się oczekiwaniom i ranom więzi.

Przyjrzymy się narodzinom i rodzinom. Z jakiej jestem? I czy daje sobie prawo do tego miejsca? Przy tym rodzie?

„Zgadzam się”, to dzień w którym popatrzymy na pokorę i los. Popatrzymy na to co płynie od żeńskiego i od męskiego. Jakie to inne, a jak dopełniające. Popatrzymy na niezgodę. Do czego mówię NIE? A ile w tym NIE chęci na tak? A ile w tym NIE tęsknoty? Ile szarpania i obijania o ściany? Obijania, które woła za przytuleniem.

„Zgadzam się”, to dzień w którym przyjrzymy się oczekiwaniom i ranom więzi.

Przyjrzymy się narodzinom i rodzinom. Z jakiej jestem? I czy daje sobie prawo do tego miejsca? Przy tym rodzie? „Zgadzam się”, to dzień w którym popatrzymy na pokorę i los. Popatrzymy na to co płynie od żeńskiego i od męskiego.Jakie to inne, a jak dopełniające. Popatrzymy na niezgodę. Do czego mówię NIE? A ile w tym NIE chęci na tak? A ile w tym NIE tęsknoty? Ile szarpania i obijania o ściany? Obijania, które woła za przytuleniem.

Biorę dla siebie.

Wolno mi: zająć miejsce, przeżywać orgazm, zarobić, mieć sukces.

Wolno mi pragnąc i wolno mi chcieć.

Bez skromności i ascetyczności.

Ile do tej pory żyło w zasuszeniu?

Odessane z wody i życia?

Liofilizowane pomysły włożone do próżniowych pojemników.

Zastygłe ciało i przyciszona przyjemność.

Czy ja się znam?

Czy ja się odważam?

Czy ja się doważam…

Dociążam się: jedzeniem, serialami, alkoholem, sprzątaniem bez końca…

Jak się skupie wystarczająco na innych…

Jak zagłuszę swoje „chcę”, to może odejdzie.

Wstyd tyle chcieć!

Wstyd żyć w kolorze!

No więc na ten wstyd popatrzymy.

Ile mi wolno i kto tu zabrania?

Jaka tu lojalność wobec nieszczęścia i straty.

Na co patrzy mój związek?

Na więcej, czy mniej?

Na co patrzy moja praca?

Na pieniądze i przyjemność… czy przepracowanie i pustkę?

Na co patrzy macierzyństwo?

Jest przytomne i obecne, czy w tęsknocie i odciążaniu?

Kobiety, moje kobiety.

Mama, babcia…

Ile było im wolno?

„Chcieć to móc” - kogo zdradzę kiedy zamienię chęć na działanie?

Kogo opuszczę lub zostawię w tyle?

I czy mi wolno?

Dzień drugi pozwoli popatrzeć na zgody i przyzwolenia… Na lojalność i to, co z życia. Zapytamy siebie o dorosłość - bo tylko dorosły może DZIAŁAĆ. Tylko dorosły, zasoby przekuwa w cel i posiadanie. Wsłuchamy się w to co kobiece: z małej dziewczynki i z dorosłej kobiety. Wielka praca przed nami. Właściwa. Pełna docierania i rozpoznawania. Otwieramy. Przeramowujemy. Z wdzięcznością. Asymilujemy. Razem.

Założycielka Okolic Ciała, codziennie pracująca indywidualnie i grupowo zarówno z kobietami jak i mężczyznami z Polski i zagranicy. Metody pracy Marianny sięgają podwalin ustawień systemowych, coachingu kognitywnego, NLP oraz autorskich technik wizualizacji. Osobista historia zdrowotna Marianny, którą w 2018 r. zdecydowała się podzielić ze światem, stała się źródłem jej rozległych działań na rzecz kobiet.Marianna, wglądy w dynamiki ludzkiego losu przelewa także na kartki papieru. Jako autorka, tworzy regularne treści małe i duże: we wrześniu 2022 premierę miała jej pierwsza książka "Być tak naprawdę", która już dwa tygodnie po premierze otrzymała status bestselleru .

Marianna Gierszewska

Helena Orzechowska

Alicja SObczak

Ogród Dobrych Myśli - Plajny

Zarezerwuj miejsce